Mijn verhaal......

Dit is Mies. Mies is een meisje op de basisschool. Ze is creatief, bedenkt spelletjes, zingt en danst graag en speelt graag met haar broertjes. Ze neemt op een subtiele manier de leiding in het spel met hen. Ze heeft een tomeloze energie en bedenkt oplossingen voor problemen. 

Toch is Mies niet altijd het vrolijke meisje. Sommige dingen zijn spannend, zoals naar school gaan. Dit uit zich in treuzelen om naar school te gaan maar ook lichamelijke klachten. Spelen bij klasgenootjes en ook het op schoolreis gaan zijn spannende gebeurtenissen die niet vanzelf gaan. Het zal wel weer overgaan, toch..?

En na een periode van niet lekker zijn na de herfstvakantie in de brugklas (waar ze met een maximale cito-score naar toe is gegaan) blijkt dat het 'niet lekker zijn' dieper zit...ze wil/ durft niet meer naar school. Ze vermijdt de activiteiten waarover ze geen controle heeft. Maar...ze moet naar school! En dus breekt er een tijd aan van veel hulpverlening, afleiding zoeken, gesprekken met school (wij 'tegen' zij) en diverse betrokkenen met veelal  (...) resultaat en vooral veel verdriet en een gevoel van machteloosheid.

Mies werd een thuiszitter.

We zijn nu een aantal jaren, met veel wijsheid en voortschrijdend inzicht verder. Zoekende naar hoe dit proces en vergelijkbare processen op mijn werk beter zouden zijn verlopen heeft geresulteerd in de ontwikkeling van:

De groei-ladder

vanuit de praktijk vóór de praktijk 

 

Mies is nu jong volwassen en ze bewandelt haar eigen mooie pad. Haar talenten zijn weer in volle glorie aanwezig. Ze is vrolijk, onderneemt, is actief en neemt volledig deel aan de maatschappij.

Ik ben enorm trots op Mies!